Decentralisatie Jeugdzorg
Mooie verhalen over eigen kracht, meer preventie, participatie en passend onderwijs, maar HOE gaan we bezuinigen met behoud van kwaliteit… Het PAK gelooft er geen barst van dat gemeentes taken beter kunnen doen met een korting.
Sterker nog er zullen 4000 tot 6000 banen verloren gaan in de sector, dat is het resultaat van dit wanbeleid. Samenwerken, decentraliseren het kan allemaal, maar dan met een korting over enige jaren zodat je een goede afweging van goed en slecht en nodig en onnodig kunt maken, dat zou correct zijn. Nu wordt echter het kind met het jeugdzorgbadwater weggegooid en zal een parlementaire enquête over 4 jaar dat beeld bevestigen na de val van wethouders over mogelijke slachtoffers en veel ellende voor de burger.
Want zeg het maar: hoe gaat de gemeente 20% bezuinigen op zaken als
pleegzorg, internaten, consultatiebureau, preventie, psychiatrische behandelgroepen, ambulante thuishulp, tienermoeder projecten, crisisopvang, hulp bij huiselijk geweld of kindermishandeling, verslavingszorg voor jongeren, of de zorg aan licht verstandelijk gehandicapten.
Dit is slechts een deel van het geheel dat nog complexer is in de dagelijkse praktijk en wij voorspellen dat de drastische kaalslag van de VVD en PvdA niet zonder diep menselijk leed verlopen zal.
Alleen zal een minister zich niet meer hoeven te verantwoorden maar is een wethouder, een raad, de klos. En de gemeentekas! Want het is en blijft een open-eind-regeling daar tal van spelers buiten de gemeente aan de teugels trekken, denk aan de kinderrechter, de jeugdstrafrechter, de officier en huisartsen bijvoorbeeld.
De decentralisaties verdienen dan ook een protestbeweging van cliënten, werkers en gemeenten. Met zijn allen in 2015 naar Den Haag en daar met naam en toenaam laten zien tot welke sociale kaalslag deze bezuiniging veroorzaakt. Wij als PAK zullen daar zeker op terug komen na de verkiezingen. De landelijke politiek dwingt onze gemeente tot veel papieren en bezuinigingen doorspekt met veel mooie termen, maar die kunnen niet verhelen dat we in de werkelijkheid een kaalslag tegemoet gaan die slechts gekeerd kan worden met minder bezuinigen, meer visie en een politiek die om mens draait en niet om straaljagers of het drie procent van Europa.
