U heeft vermoedelijk al lang in de gaten dat ik een natuurliefhebber ben. In de jaren die achter mij liggen, heb ik menige keer in de Ardennen en Eifel mijn voetsporen achtergelaten. Nu doe ik dat dichter bij huis en op wat kleinere schaal. En uiteraard geniet ik van mijn tuin, waar ik menige vlinder, vogel, egel en slak spot.
De laatste zie ik liever gaan dan komen. Ik ga bij regenweer, zoals vandaag, op slakkenjacht. Ik zet ze vervolgens in het veld weer uit. Dat doet verder geen pijn. Het is anders, als je aan het wandelen bent en een stelletje kraaien je aanvallen, omdat je in de buurt van het nest met jongen kwam. Dat gebeurde in Welten, las ik. Lees verder
U en ik dienen de wet te kennen. Dat lijkt onmogelijk met zoveel regels, maar toch: onwetendheid is geen excuus. Daarom is het goed om jezelf steeds af te vragen of je plan of idee wel volgens de regels mag. Dankzij internet kom je daar vaak snel achter. 
Vanochtend brak ineens de zon door. De zonnestralen brachten me ver terug in de tijd. Ik was op een woensdagmiddag lekker aan het spelen in de bospaadjes met een kameraadje. Bas was enig kind en ik kwam uit een gezin van 10 kinderen. Hij was graag bij ons thuis. Daar was altijd wel wat te beleven en bij hem was dat niet zo. Maar hij had Dinky Toys en ik niet.
Op 17 november jl. zag ik een programma over Koot en Bie. Deze heren hielden in het laatste kwart van de vorige eeuw op een humoristische manier alle Nederlanders een spiegel voor. Allerlei type mensen en situaties in de samenleving van toen kwamen in hun korte sketches met verschillende typetjes voorbij en alles was heel herkenbaar. Vele daarvan zijn nog steeds actueel.